Qılman İman: Şiir'ler

 Ayaklarım yol gezer sabahtan ta akşama

 Gözlerim de yüreğime yara gözler

Biz iş arayıp bulana kadar

Biri var ki ormanı kağıt edip kazanç sağlıyor

Yollara baka baka düşmüş elden ayaktan

Kalem uykuya dalınca çıkar birkaç kelam ağızdan

Ne sırsa bilmiyorum kader bize yarasın

Renge bakayım dedim kader siyah yazıyor

Şapka kafasından pahalı

Bak kaç kişi var

Ölü gibi insanlar özü yok sadece leşi var

Şimdi hepsi müşküldür hepsinin bir işi var

Kimi insanla uğraşır kimi aracı olur

Zurnacı az dur gitarcı çalıyor cengi

Her gün tokmak yemekle solmuş definin rengi

Düzelt sazı ahengi

Sazı fazla bağırtma makamlara sadık kal

Akıllı baş ne yapsın dünya dolmuş deliye

Gam dolaşır sevinç güçlü çelikle

Kuyuları kazdırır dirilerin eliyle

Ölüleri götürür dar mezara gömüler

Ne kadar kendi kendimle kavga

Çaldığın makam bana uymuyor

Kaybettim dostlarım babam 

Allah’ım bir kapı arala bir göreyim onları

Dilediğin kapıda sukut uzanır 

Yılan gibi kıvrılır acı sözler

Dilediğiniz odaya ulaştığınızda,

Sessizlik içinde yollar yılan gibi uzanıyor.

İnsana gelen sözü gizlerler,

Dedelerden bilgece bir hatırlatma.

"Yüz Kabes'in bir kalbinin ziyareti yürür"

Sorularınızın cevapları evet.

Bu "iyilik" tam bir köpeklikti.

siyah bir lamba gibi ışık verir.

Bu haline, ay canım, ister ağla, ister gül,

Basiretimiz bağlı, dolanır ağlar gönül.

Gözükmüyor  mucize, görünmüyor tekamül,

Yaşıyoruz ceddine güven  seyit gibi.

 

Bir Nizami korkusu var şiirimin tadında,

Nesiminin gözünde, Nesiminin kaşında.

Her kelimenin başında, her kelimenin başında,

Fuzuli beş yüz yıl boyunca Şah Beyit olarak kaldı.

Qılman İman

Bu durumda canım, ister ağla, ister gül,

Vizyonumuz kapalı, kalp başıboş.

Yoldan çıkanın ruhu adına,

Tanrının beni aramasını bekliyorum.

Kalemimi kalbimin kanına batır,

Bu yazıyı hayatımın bir kaydı olarak yazıyorum.